အလွဴဒါန ျပဳၾကေသာခါ

                               

   အလွဴဒါနျပဳျခင္းသည္ " လြယ္မေယာင္ႏွင္႔ခက္  တိမ္မေယာင္ႏွင္႔နက္" ဆိုသလို  ၾကည္႔ေတာ႔ လြယ္မေယာင္ေယာင္ႏွင္႔ လက္ေတြ႔က်ေတာ႔ အမွန္ပင္ခက္ခဲ႔ပါတယ္။ မိမိပိုင္ ပစၥည္းကို သူတစ္ပါးအား ေပးရေသာ အလုပ္ျဖစ္၍ စစ္မွန္ေသာ သဒၶါတရားမပါဘဲ မရိွဘဲ အလွဴျပဳဖို႔ရန္ မလြယ္ကူလွေပ ။ ထို႔ေၾကာင္႔ စာေပမ်ား၌ အလွဴဒါနကို စစ္ပြဲႏွင္႔ နိဳင္းယွဥ္၍ျပထားသည္ကို ဖတ္ရူေလ႔လာ ရပါတယ္။ ေလာက၌ စစ္ပြဲတစ္ပြဲတိုက္ခိုက္ရန္သြားရမည္ဆိုပါက မည္သူမဆို အနည္း အမ်ားေတာ႔  ေၾကာက္ရြ႔႔ံတတ္ ၾကပါတယ္။ စစ္ပြဲဆိုသည္မွာ အလွၾကည္႔ေနျခင္းမဟုတ္ ၊ ရန္သူႏွင္႔ သူေသ ကိုယ္ေသ ဆင္ႏြဲ႔ရသည္႔ ပြဲမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။ အဆင္မတတ္လွ်င္ မိမိပါ ရန္သူလက္နက္ေၾကာင္႔ စစ္ပြဲ၌က်ရွူးံသြားနိဳင္ပါတယ္။  ထို႔ေၾကာင္႔လည္း  စစ္ပြဲသို႔ စစ္တိုက္သြားခါနီး ပုဂၢိဳလ္မ်ားမွာ စိတ္ဓါတ္ကို တည္ၾကည္ေအာင္ျပဳျပင္ၾကရပါတယ္။ ရဲရင္႔ေအာင္လည္း ၾကိဳးစားထားရသလို တက္ၾကြေအာင္လည္း ၾကိဳးစားထားရပါတယ္။         စစ္ပြဲသို႔ စစ္တိုက္ရန္သြားေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားအေနျဖင္႔ အေႏွာက္အယွက္ မ်ားကို  ေက်ာ္ျဖတ္၍ အတားအဆီးမ်ားကို ျဖတ္သန္းကာ စစ္ပြဲတြင္ေအာင္ပြဲမ်ားကို အမိအရယူလာဖို႔ ဆိုသည္မွာ စစ္ေရးစစ္ရာ၌ က်ြမ္းက်င္ဖို႔၊ သတိ၀ီရိယရိွဖို႔ ၊ နယ္ေျမေဒသေတြလည္း  အထိုက္အေလ်ာက္ က်ြမ္းက်င္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ သို႔မွသာေအာင္ပြဲႏွင္႔ ျပန္လာနိဳင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ စစ္ေရးစစ္ရာလည္း မက်ြမ္းက်င္ ၊သတိ၀ီရိယလည္းမရိွ ၊နယ္ေျမေဒသလည္း မက်ြမ္းက်င္ဆိုပါက ထိုစစ္ပြဲအတြက္ မ်ားစြာအႏၱရယ္ရိွနိဳင္ပါတယ္။ ေအာင္ပြဲမ်ားႏွင္႔ ျပန္လာနိုဳင္ဖို႔ ရန္လည္း ျဖစ္နိဳင္မည္ မဟုတ္ပါ ။ 

    စစ္ပြဲတစ္ပြဲကို နိဳင္ေအာင္တိုက္ရမည္မွာ မလြယ္ကူလွသလို အလွဴဒါနျပဳသူတို႔မွာလည္း အလွဴဒါနတစ္ခု ျပီးေျမာက္ေအာင္ျမင္ဖို႔ဆိုသည္မွာလည္း အမွန္ပင္ မလြယ္ကူလွပါ။ ခက္ခဲလွပါတယ္။ လြယ္လြယ္ႏွင္႔ကား မျဖစ္နိဳင္ပါ ။

      "သတၱ၀ါတို႔၏ ပင္ကိုယ္စိတ္သည္ မိမိပိုင္ပစၥည္း ဥစၥာမ်ားကို သူတစ္ပါးတို႔အား ေပးဖို႔ ၀န္ေလးတတ္၊ ႏွေျမာတြန္႔တိုတတ္သည္႔ သေဘာရိွၾကပါတယ္။ ထိုႏွေျမာတြန္တိုမူ မစၦရိယကို မတြန္းလွန္နိဳင္သမွ် ၊ မတိုက္ထုတ္နိဳင္သမွ် ဒါန တစ္ခုျပီးစီးေအာင္ျမင္ဖို႔ ဆိုသည္မွာ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္နိဳင္ပါ ။   အလွဴဒါနတစ္ခု ျပီးစီးေအာင္ျမင္အထေျမာက္ရန္မွာ မစၦရိယ ရန္သူကို ဦးစြာတိုက္ထုတ္ပစ္ရမည္ျဖစ္ပါတယ္။ မစၦရိယရန္သူကို  အနိဳင္ယူျပီးမွသာလွ်င္ အလွဴဒါန တစ္ခု အထေျမာက္ ေအာင္ျမင္နိဳင္ပါမည္"။

 မစၦရိယ ရန္သူကို တိုက္ရသည္မွာလည္း လြယ္ကူေသာ အလုပ္ကား မဟုတ္ပါ ။  အလွဴတစ္ခုျပဳေတာ႔မည္ဟု စိတ္က တစ္ၾကိမ္ ျဖစ္ေပၚလွ်င္ မစၦရိယ ရန္သူက အၾကိ္မ္တစ္ေထာင္ ဖ်က္စီးပစ္တတ္ပါတယ္။  မေအာင္ျမင္ခင္ပင္ မစၦရိယ ရန္သူတိုက္ခိုက္၍ ဒါန စစ္ပြဲ၌  က်ရွူးခဲ႔ရတတ္ပါတယ္။  မစၦရိယ ရန္သူကို တိုက္ခိုက္ဖ်က္စီးနိဳင္ဖို႔ ေ၀းစြ ၀န္တိုမူ မစၦရိယ ေအာက္၌ပင္ ျပားျပားေမွာက္လွ်က္ မရူမလွ ခံစားၾကရ ၊ က်ရွဴးံၾကရပါတယ္။ ထိုပုဂၢိဳလ္မ်ားမွာ အလွဴဒါန တစ္ခုျပဳနိဳင္ဖို႔ရန္မွာ ေျပာသေလာက္ မလြယ္ကူနိဳင္ေပ။ 

 "မရိွလို႔ မလွဴ၊ မလွဴလို႔ မရိွ "ျဖစ္ရကာ သံသရာထဲ၀ယ္ ဒါန ရိကၡာထုတ္မပါသျဖင္႔ သံသရာခရီး  ၾကမ္းကို ခက္ခက္ခဲခဲ ေလ်ာက္လွမ္းၾကရတတ္ပါတယ္။ "ထီးႏွင္႔ ဖိနပ္မပါ ၊ေႏြခါမွသိ၊ ဒါန ႏွင္႔ သီလမပါရင္ ေသခါမွသိ" ဆိုသလို အျဖစ္ဆိုးႏွင္႔လည္း ၾကဳံရတတ္ပါတယ္။ ျဖစ္ေလရာဘ၀မ်ားစြာ၌လည္း ဆင္းဆင္းရဲရဲ ပင္ပင္ပန္းပန္းျဖင္႔ ဘ၀ကို မရွဳမလွ ျဖတ္သန္းၾကရတတ္ပါတယ္။ ဒါနရိကၡာထုတ္ပါသူမ်ားမွာေတာ႔ သံသရာ ဘ၀ခရီး၌ မ်က္ႏွာလည္းပြင္႔၍ မ်က္ႏွာပန္းလည္းလွကာ ခရီးမၾကမ္းပဲ ေခ်ာေမြ႔ရတတ္သည္ကမ်ားပါတယ္။ 

         "ဒါနေကာင္းမူဟူသည္.. မ်က္ေမွာက္ဘ၀ခ်မ္းသာ၊ တမလြန္ဘ၀ခ်မ္းသာ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာတို႔၏ အေၾကာင္းလည္းျဖစ္ပါတယ္။ ေလာကကီဘက္၌ သိၾကားမင္းစည္းစိမ္၊ မာရ္နတ္မင္းစည္းစိမ္၊   ျဗဟၼာမင္း စည္းစိမ္ ၊ စၾကာမင္းစည္းစိမ္တို႔ကို ေပးစြမ္းနိဳင္၏ ေလာကကုတၱရာဘက္၌ သာ၀ကေဗာဓိဉာဏ္၊ ပေစၥကေဗာဓိဉာဏ္၊ သမၼာသေမၺာဓိဉာဏ္တို႔ကို ေပးစြမ္းနိဳင္၏" ဟု  မဟာဗုဒၶ၀င္ ဒုတိယတြဲ စာမ်က္ႏွာ (၅၀၆)  မွာေတြ႔ရပါတယ္။  

                    အလွဴဒါနတစ္ခုျပဳဖို႔ရန္ မိမိ၏ရင္ထဲ ႏွလုးံသားထဲမွာ ဘုရား တရား သံဃာ ရတာနာျမတ္ သုးံပါးအေပၚ၌ ဦးစြာၾကည္ညိဳလိုစိတ္ ျဖစ္ေစရန္လိုအပ္ပါတယ္။ ထိုမွတစ္ဆင္႔ ၾကည္ညိဳစိတ္ကိုပြြးမ်ားယူကာ ၀န္တိုမူ မစၦရိယကုိ ေက်ာ္လႊားနိဳင္ေအာင္ ဉာဏ္ယွဥ္ဖို႔လည္း လိုအပ္ပါတယ္။ ဉာဏ္ယွဥ္ဖို႔ ဆိုသည္မွာလည္း လြယ္လြယ္ႏွင္႔ကား မျဖစ္နိိဳင္ပါ .။ ၾကိဳးစားယူရပါမည္။
              " ငါသည္ ယခုအခါျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ သာသနာေတာ္ႏွင္႔ ကံေကာင္းသျဖင္႔ေတြ႔ၾကဳံရတယ္၊ အတိတ္၏ ကုသိုလ္ပါရမီေၾကာင္႔ လူ႔ဘ၀ကိုလည္းရေနတယ္။ ဘုရားတရားသံဃာ ရတာနာျမတ္သုးံပါးကို ၾကည္ညိဳတတ္သည္႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္စစ္စစ္လည္း ျဖစ္ေနတယ္။   ေတြ႔ခဲ႔လွသည္႔ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ သာသနာေတာ္ႏွင္႔လည္း အလိုက္သင္႔ ၾကဳံေတြေနရဆဲျဖစ္ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရား၇ွႈင္၏ သာသာနာေတာ္ ဟူသည္ ဘုန္းကံၾကီးမားေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားသာ ေတြ႔ၾကဳံရတတ္ပါတယ္။ ထိုသာသနာေတာ္ကိုလည္း ယခု ငါတို႔ ေတြ႔ၾကဳံေနၾကျပီ ။ ဒီလိုေတြ႔ၾကဳံေနခိုက္ သာသနာေတာ္ႏွင္႔စပ္သည္႔ ဘုရားတည္ ေက်ာင္းေဆာက္စေသာ သာသနာျပဳကုသိုလိထူးမ်ားကိုလည္း ငါတို႔ျပဳလုပ္သင္႔တယ္။ ၾကိဳးစား အားထုတ္ သင္႔တယ္။ သာသနာေတာ္၌ ခ်ီးေျမာက္ခြင္႔ ကို ငါတို႔ အလဟႆျဖဳန္းတီးပစ္၍ မသင္႔ေတာ္။ ဘ၀သံသရာခရီးမွာ မလွဴလို႔ မရိွ၊  မရိွလို႔ မလွဴ မျဖစ္ရေလေအာင္ ငါတို႔ေဆာင္ရြက္သင္႔တယ္။  ၾကိဳးလည္း ၾကိဳးစားသင္႔တယ္"ဟု အထပ္ထပ္ အခါခါ ဆင္ျခင္သုးံသပ္၍ ဉာဏ္ယွဥ္လာေအာင္လည္း ၾကိဳးစားေဆာင္ရြက္ ရမွာျဖစ္ပါတယ္"။
             သာသနာေတာ္ႏွင္႔ေတြ႔ၾကဳံျပီး သာသနာတြင္းအလွဴမ်ားျဖစ္သည္႔ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားအတြက္ ဆြမ္း၊ သကၤန္း၊ ေက်ာင္း၊ ေဆး ေလးပါးေသာ ပစၥည္းမ်ားကုိလည္း လွဴဒါန္းနိဳင္ၾကပါတယ္။ ထို႔ျပင္..၀ါဆိုခ်ိန္၀ါဆိုသကၤန္းအလွဴ၊ ကထိန္ကာလ ကထိန္သကၤန္းႏွင္႔ လွဴဖြယ္ပစၥည္းမ်ားကိုလည္း မိမိတို႔စိတ္တိုင္းက် ကာလဒါန အလွဴအျဖစ္  လွဴဒါန္းခြင္႔ရေနၾကပါတယ္။
 ရဟန္းခံ ၊ သိကၡာထပ္၊ ရွႈင္ျပဳ စေသာ သာသနာ႔အေမြခံ ကုသိုလ္မ်ိဳးကိုလည္း ျပဳလုပ္နိဳင္ၾကပါတယ္။ မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္လည္း သာသနာေတာ္ထဲ၀င္ေရာက္၍ ရွင္ရဟန္းဘ၀ျဖင္႔ သာသနာ႔တာ၀န္မ်ားကို ၾကိဳးစားအားထုတ္နိဳင္ၾကပါတယ္။
 အဲဒီအတြက္ေၾကာင္႔  ဗုဒၶဘာသာ၀င္္မ်ားသည္  မိမိတို႔၏စိတ္ကို ျပဳျပင္၍ သဒၶါတရား တိုးပြါးလာေအာင္ျပဳကာ မစၦရိယရန္သူကို အေလးထိုး အနိဳင္ယူလွ်က္ သာသနာျပဳကုသိုလ္ေကာင္းမူမ်ားကို ၾကိဳးစားအားထုတ္ နိဳင္ၾကပါေစဟု....................
                

သဗၺဒါနံ ဓမၼဒါနံ ဇိနာတိ ၊

အလွဴ မွန္သမွ်တြင္  တရားအလွဴသည္ အျမတ္ဆုးံ ၊

Dhamma- gift excels all other gifts.

                                                          အရွင္ စႏၵိမာ(ဓမၼလရိပ္)